Bijna een echte Garo-vrouw :)
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
11 Maart 2007 | Bangladesh, Dhaka
Lieve allemaal,
Terug uit Mymensingh heb ik de dagen erna grotendeels in Dhaka doorgebracht. Een van de redenen om terug te komen uit Mymensingh was dat Fleur aan zou komen in Dhaka. Dus donderdagochtend 22 februari was ik al vroeg op om naar het vliegveld te gaan. Anders dan bij mijn aankomst was het nog erg rustig en konden we goed doorrijden. Omdat de familie niet aanwezig was in Sanjeebs huis kon Fleur de eerste nacht bij mij slapen. Vrijdag zijn we samen naar de markt gegaan om kleren te kopen. Gelukkig kregen we na lang overleg eindelijk toestemming om samen naar de markt te gaan. Er werd ons gezegd dat het erg druk zou zijn, maar dat veel reuze mee! Uiteindelijk zijn we geslaagd voor vier 'pakken' voor Fleur, schoenen en nog 1 nieuwe outfit voor mij erbij. Omdat vrijdagavond de familie terug zou komen hebben we Fleur afgezet bij Obligate's Fathers House, een hostel van de katholieke kerk waar ze de afgelopen nachten heeft geslapen. Daarna is Fleur naar Askipara gegaan, het dorp waar ik de eerste vijf dagen gezeten heb.
Zaterdagavond 3 maart zijn we samen met Sanjeeb naar de bookfair gegaan, een jaarlijks terugkomende markt op de campus hier. Samen met Fleur waren we de attractie van de avond. Op een gegeven moment kwamen de mensen ons vragen of we onze handtekening in de door hen gekochte boeken wilden zetten :D! Haha, het wordt steeds gekker hier. De volgende twee dagen stonden er weer interviews voor mij gepland in Dhaka. Dit keer met jongeren in twee verschillende wijken, waaronder Jannahadpur in Dhaka. De interviews gingen erg goed en het is fijn dat de jongeren erg open zijn. Heb op dit moment wel genoeg data uit Dhaka en mijn onderzoek in de stad kan ik nu wel afronden.
Op 2 maart ben ik samen met Fleur een week naar Birishiri gegaan, een dorp ten noordoosten van Bangladesh. In Birishiri hebben we geslapen in YWCA, een NGO waar ook een gastenverblijf aanwezig is. Het was goed te doen, alleen hadden we af en toe wel last van ongedierte zoals spinnen en heel veel muggen. De 'badkamer' bestond uit een wc (gat) en 20 cm er vandaan een lage kraan waar we ons konden wassen. Gelukkig ontdekten we nog een washok in de tuin, want je wassen in onze badkamer betekende dat je constant met je neus in de wc hing! De omgeving van Birishiri is echt heel erg mooi. De rivieren staan nu bijna droog en de bergen van India zijn goed te zien vanaf hier. Het begint nu ook steeds warmer te worden, maar het is nog te doen buiten. Heb nu dus een bruin hoofd, bruine armen en voeten en de rest is nog lekker wit ;).
In Birishiri werden we opgevangen door Raymond, een oud-studiegenoot van Sanjeeb. Samen met zijn vrouw en twee kinderen was het erg gezellig. Opvallend is dat de meeste Garos van nature erg bescheiden, eerlijk en loyaal zijn. Het sociale systeem van de Garos is erg sterk. Als er problemen optreden, staat iedereen klaar om je te helpen en dit is voor hen vanzelfsprekend. Waar ik ook ben of kom, er zijn altijd genoeg mensen die me kunnen en willen helpen.
In Birishiri staat The Academy for Tribal Culture, waarvan Sanjeebs zwager de directeur is. Als je mensen hier vertelt wie je allemaal al ontmoet hebt (zoals dat ik bij Sanjeeb in huis woon), dan worden de mensen meteen enthousiast, gaan de persoon in kwestie bellen en willen direct alles van je weten. De Garo-community is een klein wereldje en bijna iedereen kent wel iemand die ik ook ontmoet heb. Op de Academy bevindt zich een klein, stoffig Garo-museum, een bibliotheek en worden de dansen en liederen geoefend. Op deze manier proberen de Garos hun cultuur aan andere Garos en buitenstaanders te promoten. Op woensdagochtend mochten we meedoen met de traditionele Garo-dances en werden we helemaal omgetoverd tot echte Garo-vrouwen in de traditionele kleding.
Het is echt zo leuk dat iedereen hier altijd vrolijk en enthousiast is. Nadat we kennis hadden gemaakt met de directeur op zondagavond bijvoorbeeld, werden we die maandagavond daarop uitgenodigd voor het avondeten. Het was erg gezellig en die dagen daarop hebben we nog een paar keer geluncht met Uttam (directeur) en Srijon (cultural researcher). De mensen hier hebben niet vaak buitenlanders op bezoek dus ze vinden het helemaal geweldig als je langskomt. We hebben dus in korte tijd goede vrienden gemaakt :). Op vrijdag bijvoorbeeld heb ik 's ochtends bij mensen gegeten, daarna bij weer andere mensen geluncht en 's avonds waren we uitgenodigd om te dineren bij Raymond! Het enige probleem is dat het erg lastig is om te weigeren thee te drinken of mee te eten. De mensen staan erop dat je mee-eet, met als gevolg dat ik nu al een stuk dikker ben dan dat ik ooit in Nederland was! Jullie hoeven dus niet bang te zijn dat ik te weinig te eten krijg!
De terugreis komt nu echt steeds dichter bij. Het voelt gek om afscheid te moeten nemen van Bangladesh, het voelt nu echt alsof ik hier al zolang woon. De familie waar ik woon is ook echt gezellig. Ik vind de mensen, de cultuur en het hele leven hier in Bangladesh intrigerend. Al de mensen hier hebben zo'n wilskracht. Je ziet echt niemand stil zitten, iedereen werkt hard om 's avonds te kunnen eten. Mensen zorgen goed voor elkaar en goed voor de dieren die ze hebben. Het is een mooi gezicht als je de mensen trots hun dieren ziet verzorgen en wassen. Daarnaast geniet ik ook echt van de momenten dat ik 's avonds laat in het donker door de dorpen loop, op de achtergrond het geroezemoes van de mensen, af en toe de gebeden uit de moskee en de overweldigende sterrenhemel. Zal het mysterieuze van het land zeker missen. Gelukkig heb ik nog anderhalve week over en zal ik vanaf komende dinsdag tot vrijdag weer drie dagen met Br. Guillaime meegaan om afgelegen Garo-dorpen te bezoeken. Ben benieuwd wat we nu weer meemaken! Daarna zal ik nog mijn laatste dagen in Dhaka doorbrengen en afscheid nemen van de mensen hier. Omdat mijn vliegticket nog op 28 maart gepland staat en mijn visum hier op 22 maart afloopt, is het idee om de overlappende dagen naar India te gaan. Ik hoop dat het me lukt om dan een bezoekje te brengen aan Meghalaya, the Garo-hills, het oorspronkelijke gebied van de Garos. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte!
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Kus Mirjam
Terug uit Mymensingh heb ik de dagen erna grotendeels in Dhaka doorgebracht. Een van de redenen om terug te komen uit Mymensingh was dat Fleur aan zou komen in Dhaka. Dus donderdagochtend 22 februari was ik al vroeg op om naar het vliegveld te gaan. Anders dan bij mijn aankomst was het nog erg rustig en konden we goed doorrijden. Omdat de familie niet aanwezig was in Sanjeebs huis kon Fleur de eerste nacht bij mij slapen. Vrijdag zijn we samen naar de markt gegaan om kleren te kopen. Gelukkig kregen we na lang overleg eindelijk toestemming om samen naar de markt te gaan. Er werd ons gezegd dat het erg druk zou zijn, maar dat veel reuze mee! Uiteindelijk zijn we geslaagd voor vier 'pakken' voor Fleur, schoenen en nog 1 nieuwe outfit voor mij erbij. Omdat vrijdagavond de familie terug zou komen hebben we Fleur afgezet bij Obligate's Fathers House, een hostel van de katholieke kerk waar ze de afgelopen nachten heeft geslapen. Daarna is Fleur naar Askipara gegaan, het dorp waar ik de eerste vijf dagen gezeten heb.
Zaterdagavond 3 maart zijn we samen met Sanjeeb naar de bookfair gegaan, een jaarlijks terugkomende markt op de campus hier. Samen met Fleur waren we de attractie van de avond. Op een gegeven moment kwamen de mensen ons vragen of we onze handtekening in de door hen gekochte boeken wilden zetten :D! Haha, het wordt steeds gekker hier. De volgende twee dagen stonden er weer interviews voor mij gepland in Dhaka. Dit keer met jongeren in twee verschillende wijken, waaronder Jannahadpur in Dhaka. De interviews gingen erg goed en het is fijn dat de jongeren erg open zijn. Heb op dit moment wel genoeg data uit Dhaka en mijn onderzoek in de stad kan ik nu wel afronden.
Op 2 maart ben ik samen met Fleur een week naar Birishiri gegaan, een dorp ten noordoosten van Bangladesh. In Birishiri hebben we geslapen in YWCA, een NGO waar ook een gastenverblijf aanwezig is. Het was goed te doen, alleen hadden we af en toe wel last van ongedierte zoals spinnen en heel veel muggen. De 'badkamer' bestond uit een wc (gat) en 20 cm er vandaan een lage kraan waar we ons konden wassen. Gelukkig ontdekten we nog een washok in de tuin, want je wassen in onze badkamer betekende dat je constant met je neus in de wc hing! De omgeving van Birishiri is echt heel erg mooi. De rivieren staan nu bijna droog en de bergen van India zijn goed te zien vanaf hier. Het begint nu ook steeds warmer te worden, maar het is nog te doen buiten. Heb nu dus een bruin hoofd, bruine armen en voeten en de rest is nog lekker wit ;).
In Birishiri werden we opgevangen door Raymond, een oud-studiegenoot van Sanjeeb. Samen met zijn vrouw en twee kinderen was het erg gezellig. Opvallend is dat de meeste Garos van nature erg bescheiden, eerlijk en loyaal zijn. Het sociale systeem van de Garos is erg sterk. Als er problemen optreden, staat iedereen klaar om je te helpen en dit is voor hen vanzelfsprekend. Waar ik ook ben of kom, er zijn altijd genoeg mensen die me kunnen en willen helpen.
In Birishiri staat The Academy for Tribal Culture, waarvan Sanjeebs zwager de directeur is. Als je mensen hier vertelt wie je allemaal al ontmoet hebt (zoals dat ik bij Sanjeeb in huis woon), dan worden de mensen meteen enthousiast, gaan de persoon in kwestie bellen en willen direct alles van je weten. De Garo-community is een klein wereldje en bijna iedereen kent wel iemand die ik ook ontmoet heb. Op de Academy bevindt zich een klein, stoffig Garo-museum, een bibliotheek en worden de dansen en liederen geoefend. Op deze manier proberen de Garos hun cultuur aan andere Garos en buitenstaanders te promoten. Op woensdagochtend mochten we meedoen met de traditionele Garo-dances en werden we helemaal omgetoverd tot echte Garo-vrouwen in de traditionele kleding.
Het is echt zo leuk dat iedereen hier altijd vrolijk en enthousiast is. Nadat we kennis hadden gemaakt met de directeur op zondagavond bijvoorbeeld, werden we die maandagavond daarop uitgenodigd voor het avondeten. Het was erg gezellig en die dagen daarop hebben we nog een paar keer geluncht met Uttam (directeur) en Srijon (cultural researcher). De mensen hier hebben niet vaak buitenlanders op bezoek dus ze vinden het helemaal geweldig als je langskomt. We hebben dus in korte tijd goede vrienden gemaakt :). Op vrijdag bijvoorbeeld heb ik 's ochtends bij mensen gegeten, daarna bij weer andere mensen geluncht en 's avonds waren we uitgenodigd om te dineren bij Raymond! Het enige probleem is dat het erg lastig is om te weigeren thee te drinken of mee te eten. De mensen staan erop dat je mee-eet, met als gevolg dat ik nu al een stuk dikker ben dan dat ik ooit in Nederland was! Jullie hoeven dus niet bang te zijn dat ik te weinig te eten krijg!
De terugreis komt nu echt steeds dichter bij. Het voelt gek om afscheid te moeten nemen van Bangladesh, het voelt nu echt alsof ik hier al zolang woon. De familie waar ik woon is ook echt gezellig. Ik vind de mensen, de cultuur en het hele leven hier in Bangladesh intrigerend. Al de mensen hier hebben zo'n wilskracht. Je ziet echt niemand stil zitten, iedereen werkt hard om 's avonds te kunnen eten. Mensen zorgen goed voor elkaar en goed voor de dieren die ze hebben. Het is een mooi gezicht als je de mensen trots hun dieren ziet verzorgen en wassen. Daarnaast geniet ik ook echt van de momenten dat ik 's avonds laat in het donker door de dorpen loop, op de achtergrond het geroezemoes van de mensen, af en toe de gebeden uit de moskee en de overweldigende sterrenhemel. Zal het mysterieuze van het land zeker missen. Gelukkig heb ik nog anderhalve week over en zal ik vanaf komende dinsdag tot vrijdag weer drie dagen met Br. Guillaime meegaan om afgelegen Garo-dorpen te bezoeken. Ben benieuwd wat we nu weer meemaken! Daarna zal ik nog mijn laatste dagen in Dhaka doorbrengen en afscheid nemen van de mensen hier. Omdat mijn vliegticket nog op 28 maart gepland staat en mijn visum hier op 22 maart afloopt, is het idee om de overlappende dagen naar India te gaan. Ik hoop dat het me lukt om dan een bezoekje te brengen aan Meghalaya, the Garo-hills, het oorspronkelijke gebied van de Garos. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte!
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Kus Mirjam
-
11 Maart 2007 - 10:08
Mam:
Hoi lieve Mir,
Geniet nog maar van de laatste weken maar zal ook erg blij zijn als je weer thuis bent.
Dikke kus en veel liefs.
Mam en dad. -
11 Maart 2007 - 10:27
Miranda:
Hey Mirjam,
Leuk om weer een bericht van je te lezen. (Nog bedankt voor het lieve smsje dat Martine mij liet lezen.) Ben benieuwd naar alle verhalen en foto's als je weer in NL bent. Groetjes, Frans & Miranda -
11 Maart 2007 - 16:24
Nahied En Sharyar,:
Lieve Mirjam,
omtzettend blij om te hoor dat het zo goed met je gaat en zo veel pleazier heb. Ik had je afgeraden om daar heen te gaan en nu ben ik bijna jalors op je. Gragpje ben ik ontzettend blij voor je. Fijn dat fLEUR BIJ JE IS En zo te horen ben je klaar voor de bruilooft van je zus. Jullie hebben geen 1 pak gekocht maar 4. Is daar zo goedkoop dan? Je wordt daar zo te lezen bekend. Dat is mooie om waarding te krijgen voor wat je doet. Lieverd, fijn dat je leuk hebt maar we missen je hier. kom maar dan gauw terug. Kus van ons allemaal en groeten aan Fleur en tot gauw.
Liefs Nahied -
12 Maart 2007 - 04:17
Anemoon :
he mirjam, klinkt allemaal erg goed, ik heb precies hetzelfde gevoel als jij, alsof ik hier al heel lang ben. Geniet van de gaos van India die waarschijnlijk erg vergelijkbaar is met die van Bangladesh... nog maar een korte tijd te gaan..raar om afscheid te moeten nemen van de mensen van wie je hier volledig afhankelijk was...succes nog even! spreek je snel! Anemoon -
12 Maart 2007 - 10:09
Bertine:
He Mirjam,
Leuk om te lezen dat het zo goed met je gaat daar.
Ik denk dat je echt heel veel info hebt verzameld (ikzelf twijfel of ik wel genoeg heb)
Ben afgelopen week alleen naar Calcutta en Ranchi geweest, maar moet zeggen dat het echt de moeite waard was. Ik zie dat je van plan bent om naar Meghalaya te komen, zou echt leuk zijn als je misschien een dagje langs kan komen in Shillong, alhoewel dit best ver is van de garo hills en je daar misschien geen tijd voor hebt.
Op 17 maart hebben de Garo studenten hier een picknick, jammer dat je daar dan net niet bij kan zijn. Maar je bent waarschijnelijk van plan om naar Tura ofzo te gaan. Ik zelf moet naar een conferentie over jeugd in noord-oost India van 20 t/m 22 maart in Assam (guwahati) en was van plan om daarna nog twee dagen naar een national park te gaan (wil toch nog wat olifanten zien voordat ik terugga). Misschien kunnen we elkaar bellen hierover, alhoewel ik het een aantal weken geleden al vaak heb geprobeerd en het niet werkte.
Ok, geniet nog even van de laatste weken,voor mij zal het ook raar zijn om straks afscheid te nemen van alle mensen die ik heb ontmoet
kus bertine -
12 Maart 2007 - 10:50
Marielle:
Hi meis,
Wat maak je toch veel mee. Ik probeer me er een voorstelling van te maken hoe indrukwekkend het allemaal is en je verhalen maken het wel erg levendig.
Geniet zeker nog van je dagen daar.
Gelukkig breekt het lentezonnetje in NL ook steeds meer door.
Liefs Marielle -
12 Maart 2007 - 20:32
Martine:
Hey sis !
wat een mooie avonturen maak je toch mee ! Geniet van al het moois en van alle leuke contacten die je opdoet in Bangladesh. Hier gaat alles goed, maar ik mis je wel hoor !
Tot snel, dikke kus
Martine -
13 Maart 2007 - 09:05
Ariane:
Hey meis,
Goed om te horen dat je het naar je zin hebt!
Tot snel
xx -
14 Maart 2007 - 22:55
Floris:
He LIEVERD,
Eindelijk is het dan aftellen geblazen! ;-)
Maar voor het zover is vooral nog even volop genieten hoor van alles en iedereen om je heen.. Ben benieuwd hoe India zal zijn! Hou je haaks lievie en tot over zo'n 2 weekjes weer!!
Dikke KUS & knuf
-
16 Maart 2007 - 23:07
Andere Fleur:
Hallooooo,
hier een berichtje van andere Fleur die nog gewoon in NL achter haar computer zit. Fijn dat het afspreken met Fleur en het bezoeken van verschillende dingen samen met haar goed ging! Ik merk in je verhalen dat je heel beschrijvend te werk gaat over de dingen die je daar ziet en meemaakt en iets minder over je eigen gevoelens(behalve het laatste stuk.) Ik las niet of je een "vreemd" gevoel had om "na zo'n tijd" iemand te ontmoeten uit je veilige omgeving van thuis. Lijkt me best raar dat moment waarop je Fleur zag. Grappig dat jullie meteen 4 pakken hebben gekocht en begrijpelijk dat jullie nu beroemd zijn. Tot hoelang blijft Fleur daar? En mis je bepaalde dingen van hier al erg? Zoals Floris, familie, pindakaas of snoep :-)?
Het moet zeker een raar gevoel voor je zijn dit straks allemaal weer achter je te laten. Je neemt dan afscheid van al die mensen en dingen die zorgden dat je je daar thuis voelde. Gelukkig heb je de foto's en de verhalen nog hihi.
Blij dat je genoeg materiaal voor je "boek" hebt ;-) En ook weer fijn om je straks terug te zien... een gezettere Mirjam met een bruin gezicht, armen en benen..haha, ben benieuwd. Goed idee om nog een kleine week nr India te gaan en het oorspronkelijke gebied van de Garos te bezoeken.
Heel veel succes en plezier nog en tot snel!!!!!!
Fleur 1
-
18 Maart 2007 - 07:35
Astrid En Odile:
Lieve Mirjam, al die spannende verhalen geven ons zo'n goed beeld, van wat je daar meemaakt.Wij zijn ook heel erg trots op jouw. Je bent voor de jeugd ook een stimulans ,dat je veel kan doen voor de Heer op jonge leeftijd. Tot snel. As en Odile. -
19 Maart 2007 - 18:01
Sifra:
Hey lieve meid,
Gelukkig gaat het goed met je daar. Ik ben blij dat al die mensen zo goed voor je zorgen!! En wat heb jij daar veel gezien en meegemaakt. Ik ben heel benieuwd naar al je verhalen.
Maar ik hoop je nou ook gauw weer te zien want ik mis je wel ontzettend!!
Nou hou je taai vriendin van me!
Gods zegen, Liefs Sifra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
