Visa trouble
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
17 Januari 2007 | Bangladesh, Dhaka
Lieve allemaal,
De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Dhaka en ik begin al gewend te raken aan de drukte op straat. Wel moet ik nog een manier vinden om stevig vast te zitten in de ricksha, want de kuilen in de weg zorgen er vaak voor dat je er half uit hangt. Overdag is Dhaka goed te doen. Mensen zitten op school of zijn aan het werk en je kunt wat gemakkelijker de weg over steken.
Maandag ben ik een kijkje gaan nemen op de Universiteit van Dhaka en natuurlijk de kans benut om de studenten hier te spreken. De universiteit zelf ziet er goed uit, zeker in vergelijking met de vele gebouwen die je in de stad ziet. De mensen zijn er relaxt en je hebt veel plekken om rustig te zitten. Op het terrein zitten alleen wel veel bedelende kinderen die constant op je afkomen. Af en toe lastig om te zien, want ouders dwingen deze kinderen vaak om voor ze te werken.
's Avonds na een heerlijk warm 'bad' (kokend water in een teil, vermengd met koud water) een leuke komedie gekeken met de kinderen van Sanjeeb (contactpersoon).
De volgende dag hebben we de halve ochtend op het paspoort-/ visumkantoor doorgebracht. Wat een drama om hier een visum voor meer dan 30 dagen te krijgen. Via via hebben we geprobeerd om het visum te verlengen met twee maanden. Ons besluit was om het de volgende dag weer te proberen en ondertussen wat contacten te leggen met de onderdirecteur. 's Middags ben ik met een van de studenten naar 'Nokmandi' geweest, letterlijk vertaald 'huis voor Garos', een hotel voor Garos in het centrum van Dhaka. Veel jonge Garos komen hier om de overstap naar het leven in de stad te maken. Ik heb een aantal jongens gesproken en de verhalen komen erg overeen. Door gebrek aan financiële middelen zijn ze genoodzaakt naar de stad te komen en na het vinden van werk moeten ze voor de familie zorgen. Jongeren hier kiezen dus niet hun eigen levenspad, maar worden min of meer gedwongen zichzelf te onderhouden en daarna de familie. Na Nokmandi zijn we naar een van de vele beauty parlours geweest, waar veel jonge Garo meisjes werken. Hier heb ik ook twee meiden gesproken, maar het is soms lastig om diep op de vragen in te gaan, omdat ze veelal na de basisschool gestopt zijn en zijn gaan werken. 's Avonds was het weer gezellig druk in het huis van Sanjeeb, maar het voelt goed om mensen om je heen te hebben.
En dan vanochtend.. Na lang onderhandelen is het toch niet gelukt om een visum te krijgen. De enige mogelijkheid is een visum van een maand en dat heb ik dus gekregen. Het probleem is alleen dat ik op 18 februari een stempel moet krijgen om te bewijzen dat ik het visum heb, en ik 21 februari het land uit moet. Krijg ik geen stempel, dan kan ik het land niet uit en moet ik een boete betalen. Lekker corrupt dus & lastig met mijn vliegticket! Maar goed, ik wacht af en hoop dat het goed komt. Het is nu dus nog maar de vraag hoe lang ik hier zit. Het is een mogelijkheid om het onderzoek in 6 weken af te ronden, want mijn groep is makkelijk te bereiken. Aan de andere kant moet dit door de universiteit goedgekeurd worden. Nog even afwachten dus.
Morgen ga ik samen met een van de studenten, mijn tolk, naar Modhupur forest, waar veel Garos wonen. Hier zal ik vijf dagen blijven en jongeren interviewen. Ik ben benieuwd hoe de busreis is en hoop dat het busstation minder chaotisch zal zijn dan de laatste keer. Krijg wel weer een kans om de dorpen goed te bekijken en te zien hoe de mensen hier leven.
Tot volgende week weer :)!
Kus Mirjam
De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Dhaka en ik begin al gewend te raken aan de drukte op straat. Wel moet ik nog een manier vinden om stevig vast te zitten in de ricksha, want de kuilen in de weg zorgen er vaak voor dat je er half uit hangt. Overdag is Dhaka goed te doen. Mensen zitten op school of zijn aan het werk en je kunt wat gemakkelijker de weg over steken.
Maandag ben ik een kijkje gaan nemen op de Universiteit van Dhaka en natuurlijk de kans benut om de studenten hier te spreken. De universiteit zelf ziet er goed uit, zeker in vergelijking met de vele gebouwen die je in de stad ziet. De mensen zijn er relaxt en je hebt veel plekken om rustig te zitten. Op het terrein zitten alleen wel veel bedelende kinderen die constant op je afkomen. Af en toe lastig om te zien, want ouders dwingen deze kinderen vaak om voor ze te werken.
's Avonds na een heerlijk warm 'bad' (kokend water in een teil, vermengd met koud water) een leuke komedie gekeken met de kinderen van Sanjeeb (contactpersoon).
De volgende dag hebben we de halve ochtend op het paspoort-/ visumkantoor doorgebracht. Wat een drama om hier een visum voor meer dan 30 dagen te krijgen. Via via hebben we geprobeerd om het visum te verlengen met twee maanden. Ons besluit was om het de volgende dag weer te proberen en ondertussen wat contacten te leggen met de onderdirecteur. 's Middags ben ik met een van de studenten naar 'Nokmandi' geweest, letterlijk vertaald 'huis voor Garos', een hotel voor Garos in het centrum van Dhaka. Veel jonge Garos komen hier om de overstap naar het leven in de stad te maken. Ik heb een aantal jongens gesproken en de verhalen komen erg overeen. Door gebrek aan financiële middelen zijn ze genoodzaakt naar de stad te komen en na het vinden van werk moeten ze voor de familie zorgen. Jongeren hier kiezen dus niet hun eigen levenspad, maar worden min of meer gedwongen zichzelf te onderhouden en daarna de familie. Na Nokmandi zijn we naar een van de vele beauty parlours geweest, waar veel jonge Garo meisjes werken. Hier heb ik ook twee meiden gesproken, maar het is soms lastig om diep op de vragen in te gaan, omdat ze veelal na de basisschool gestopt zijn en zijn gaan werken. 's Avonds was het weer gezellig druk in het huis van Sanjeeb, maar het voelt goed om mensen om je heen te hebben.
En dan vanochtend.. Na lang onderhandelen is het toch niet gelukt om een visum te krijgen. De enige mogelijkheid is een visum van een maand en dat heb ik dus gekregen. Het probleem is alleen dat ik op 18 februari een stempel moet krijgen om te bewijzen dat ik het visum heb, en ik 21 februari het land uit moet. Krijg ik geen stempel, dan kan ik het land niet uit en moet ik een boete betalen. Lekker corrupt dus & lastig met mijn vliegticket! Maar goed, ik wacht af en hoop dat het goed komt. Het is nu dus nog maar de vraag hoe lang ik hier zit. Het is een mogelijkheid om het onderzoek in 6 weken af te ronden, want mijn groep is makkelijk te bereiken. Aan de andere kant moet dit door de universiteit goedgekeurd worden. Nog even afwachten dus.
Morgen ga ik samen met een van de studenten, mijn tolk, naar Modhupur forest, waar veel Garos wonen. Hier zal ik vijf dagen blijven en jongeren interviewen. Ik ben benieuwd hoe de busreis is en hoop dat het busstation minder chaotisch zal zijn dan de laatste keer. Krijg wel weer een kans om de dorpen goed te bekijken en te zien hoe de mensen hier leven.
Tot volgende week weer :)!
Kus Mirjam
-
17 Januari 2007 - 09:29
Anemoon:
Dat is echt niet relaxed, wie had dat gedacht dat er dan als er daar nog gezeur kan komen met je visa. Maar heeft dat voornamelijk te maken met de ongeregeldheden daar? Goed om te horen dat je onderzoek speodig verloopt. Succes en ik hoor wel wat er gaat gebeuren!! -
17 Januari 2007 - 13:35
Liesbeth V O:
heej nicht, gaaf man in bangladesh!! khoop dat het lukt met je visum. zou jammer zijn as je eerder weg moest. ga zelf in april via school naar canada. met uitwisselingsproject. ook heel gaaf.
groetjes liesbeth -
17 Januari 2007 - 15:48
Ed De R.:
Mirjam, bedankt voor je uitvoerige verslagen. Fijn om zo met je mee te leven. een aantal dingen die je beschrijft doet me denken aan mijn verblijf in Sierra Leone. Eetgewoonten, dieren slachten achter het huis. Eten koken op houtvuur. Sterkte en succes met het verkrijgen van je uitreisvisum groetjes, Ed -
17 Januari 2007 - 17:06
Aar:
Super Mir!
Hele mooie foto's van die bruiloft..
En leuk om je verhalen te lezen, hopelijk valt het je niet tegen..
Succes met alle formaliteiten te regelen. Vergeet niet te genieten van je tijd en de mensen daar!
Dikke kus,
Ariane -
17 Januari 2007 - 21:33
Meryem El- B.:
Hoi Mirjammetje,
Ik ben blij dat je het naar je zin hebt. Wel S*** dat het niet gelukt is met je visum. Houdt ons in ieder geval op de hoogte!!
Groetjes -
19 Januari 2007 - 07:09
Bertine :
He mirjam, ben blij dat alles goed met je gaat. Een journalist die me help met mijn onderzoek vertelde dat het aan de indiaase-bengali border nogal gespannen is op dit moment. Maar ik begrijp dat je nu in de hoofdstad zit. Met mij alles ok, onderzoek loopt wel en mensen zijn er vriendelijk. Heb alleen nog niet zoveel kasi studenten ontmoet vanwege de vakantie. Morgen ga ik naar een klein dorpje met de CA studenten van de universiteit van Shillong voor drie weken, ben erg beniewd. Irritant dat je geen lang visum kan krijgen. Misschien is het leuk als je als buitenlandse trip bij langs komt? Heb even geinformeerd of het voor mij mogelijk is om naar Bangladesh te komen, maar dat schijnt nogal lastig te zijn. Ok, was zelf ook van plan om een soort agemene mail of weblog te maken, maar heb elke keer geen tijd en internet werkt hier niet altijd optimaal. Veel succes en vooral veel plezier!
groetjes bertine -
19 Januari 2007 - 21:38
Martine:
Hey Mir,
Wat een gedoe met je visum he.. Probeer vooral te genieten van je avontuur, wel een superervaring hoor !
Liefs uit Rotjeknor xxx -
22 Januari 2007 - 10:10
Marielle:
Haai meis, het is leuk om je verslagen te lezen, maar het zit je niet mee zeg!! Wel beter dat de mensen goed bereikbaar zijn en je dus al een heel eind kan komen met je onderzoek. Ik zou me maar niet te druk maken over school, dat is voor latere zorg. Jij hebt in ieder geval je best gedaan. Krijg je mijn smsjes trouwens?
Nou nog heel veel succes met alles.
Liefs Marielle -
22 Januari 2007 - 12:56
Maritha Carlioer:
Heel veel plezier, Mirjam. We blijven je belevenissen volgen. -
22 Januari 2007 - 21:21
Robbert Deurloo:
Hej Mirjam!
Echt heel leuk; een vriendin van me gaat namelijk in april naar bangladesh... Jammer dat je alleen je visum (nog) niet kon regelen zodat je langer kon blijven! Ik ga je vast en zeker zien op de bruiloft van Martine! Groetjes van je kleine Neefje -
24 Januari 2007 - 16:44
Cynthia:
Hey Mirrie!
Super die verhalen van je. Zo leuk om te horen dat je er echt van geniet! En met dat visum komt vast alles goed. Ik ken jou langer dan vandaag... Heb je trouwens mijn smsje nog gehad? Sporten gaat goed hoor! Mijn moeder is ook lid geworden!!! Ze is helemaal fanatiek. Echt leuk om te zien. Mirrie geniet van alles daar en have the time of your life!!! Ik mis je wel hoor... Dikke Kus Cynthia -
27 Januari 2007 - 14:32
Fleur Krenten:
Halllllooooo,
Ook ik zal als spuit 11 even op al je belevenissen reageren! In mijn vorige reactie heb ik me al een beetje verontschuldigd dat het zo lang duurde voordat ik op je avonturen reageer. Heb ook deze weer met volle aandacht gelezen. Je moet missch nadenken over een carriere als schrijfster, want je weet de lezer te boeien :-) Nee je schrijft echt goed en uitgebreid en ik denk dat iedereen het precies allemaal voor zich ziet. Ik als mama Fleur vraag me wel even af of je behalve veel rijst, kip/vis ook nog fruit enzo eet? Is vast niet al te schaars ofwel? En slaap je goed? Heb je een eigen slaapkamer? Nog gelukt met je kleding innemen?
Hier is het slecht weer, maar het gaat de goede kant op. Afgelopen week was het koud, maar zonnig! En funny, ik doe de Susie Shopping Guide! ik moet iedere x aan jou denken.... dat je hem toen helemaal alleen hebt gedaan! Hoeveel benaderde je er per dag?
Ok, ik hoop echt dat je visum verlengd wordt. Aangezien Sanjeeb invloedrijk is, denk ik dat het wel gaat lukken!
Ok, girl.......take care!!!
Smak!
Fleur -
29 Januari 2007 - 07:54
Astrid:
Lieve Mirjam,
Geweldig spannend.
Odile en ik zijn je avonturen aan het volgen.
God's zegen toegewenst. We zijn in gedachten bij je. As en Odile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
